W ramach specjalizacji udoskonaliłam moje umiejętności diagnozy zaburzeń psychicznych i funkcji poznawczych, pozwalających właściwie je rozpoznawać i opiniować (m.in. do ZUS). Nauczyłam się również metod pracy z pacjentami doświadczającymi różnych chorób somatycznych, w tym neurologicznych i psychosomatycznych.

Za wynik egzaminu specjalizacyjnego otrzymałam tytuł „Specjalista 2013”, nadawany przez Ministra Zdrowia.

Umiejętności zdobyte w trakcie specjalizacji wykorzystałam w codziennej pracy w Oddziale Rehabilitacji Neurologicznej w Krakowskim Centrum Rehabilitacji i Ortopedii oraz w Szpitalu Św. Rafała. Codzienny kontakt z pacjentami z pozwolił mi udoskonalić moją wiedzę i doświadczenie w zakresie pomocy osobom po incydentach neurologicznych: udarach i zawałach mózgu, po przebytych krwotokach podpajęczynówkowych i po wypadkach komunikacyjnych. Zdobyte umiejętności wykorzystuję także czasie rehabilitacji osób z chorobami neurodegeneracyjnymi mózgu (np. choroba Parkinsona czy zwyrodnienie korowo-podstawne). Pracuję także z pacjentami z niepełną sprawnością ruchową, wynikającą z różnych przyczyn, wspomagając proces ich rehabilitacji.

Udział w całościowym szkoleniu w zakresie psychoterapii, zorganizowanym przez Oddział Nerwic Kliniki Psychiatrii Dorosłych CMUJ, dał mi solidne podstawy teoretyczne i praktyczne w zakresie psychoterapii psychodynamicznej. W czasie zajęć poznałam także metody pracy innymi technikami terapeutycznymi, np. terapii poznawczo-behawioralnej. Dzięki doświadczeniom zdobytym w czasie kursu mogę prowadzić psychoterapię indywidualną i grupową wszelkich zaburzeń psychicznych, choć nie specjalizuję się w zaburzeniach psychotycznych (np. schozofrenii).

PPP jest techniką wywodzącą się z psychoanalizy, poszerzoną o techniki pracy z ciałem, arteterapię i rozumienie tego, jak trauma jest odgrywana w relacjach interpresonalnych. Umiejętność myślenia o zaburzeniach moich klientów w kontekście całego procesu ich rozwoju, a więc również okresu prenetalnego i okołoorodowego, pomaga mi odnaleźć powiązania ich obecnych trudności z bardzo wczesnym zaburzeniem relacji z matką. Taki sposób myślenia i konkretne techniki pracy otwierają możliwość leczenia trudności, które wymykają się klasycznej metodzie psychodynamicznej, ograniczająjącej się do pracy nad wspomnieniami powstałymi w okresie, kiedy ukształtowała się mowa (od 2 r. ż.). Leczenie wczesnej traumy wymaga technik opartych na oddechu i docieraniu oraz rozumieniu głęboko ukrytych uczuć, zapisanych w ciele. Czytaj więcej »

Poznanie metod pracy w stanie transu hipnotycznego pozwoliło mi poszerzyć ofertę terapeutyczną o skuteczne narzędzie pomagania pacjentom psychosomatycznym, osobom doświadczającym zaburzeń emocjonalnych, jak również wspomagać proces rehabilitacji ruchowej, poprawiać zdolność radzenia sobie ze stresem czy chronicznym bólem. Hipnoza jest również dobrym sposobem na lepsze rozwiązywanie złożonych problemów i podejmowanie ważnych decyzji w oparciu o znajomość mniej uświadomionych motywów. Może być doskonałym uzupełnieniem psychoterapii krótkoterminowej czy metod stosowanych w Programie Simontona.

Studium umożliwiło mi zdobycie wiedzy teoretycznej i umiejętności pracy z osobami uzależnionymi, ich partnerami (tzw. współuzależnionymi) oraz ich dziećmi (np. osób z syndromem Dorosłego Dziecka Alkoholika). W czasie pracy w placówkach odwykowych (KCTU i NZOZ Dobrej Nadziei) zdobyłam potrzebne doświadczenie diagnostyczne i terapeutyczne.

Zdobycie praktycznych umiejętności pomagania osobom doświadczającym choroby nowotworowej umożliwiło mi pełniejsze rozumienie problemów tych osób oraz stosowanie dostosowanych do nich metod terapeutycznych. W ramach szkolenia nauczyłam się także Racjonalnej Terapii Zachowania, dzięki której mogę pomóc podtrzymywać nadzieję i energię do życia w tej trudnej sytuacji. Przez kilka lat wykorzystywałam zdobytą wiedzę w pracy z tą grupą pacjentów, m.in. z paniami po mastektomii, w Stowarzyszeniu Wspierania Onkologii UNICORN, w Polimedzie oraz w KCR.

Cykl szkoleń z technik stosowanych w czasie psychoterapii ograniczonej w czasie (około 6-8 spotkań) i zmierzającej do rozwiązania jasno określonego problemu, pozwoliło mi stworzyć ofertę dla osób, które nie chcą rozpoczynać dłuższej przygody z psychoterapią. Techniki psychoterapii krótkoterminowej łączę z metodami hipnotycznymi, gdyż metody te wzajemnie się uzupełniają. Pomagam klientowi odnaleźć wszelkie dostępne mu zasoby, by mógł jak najbardziej samodzielnie rozwiązać swój problem. Zdarza się jednak, że ta metoda terapii jest wstępem do głębszego poznania siebie za pomocą psychoterapii długoterminowej.

Praca z pacjentami po incydentach neurologicznych (udarach i zawałach mózgu, wypadkach itd.) oraz z chorobami neurodegeneracyjnymi (np. choroba Alzheimera czy Parkinsona) wymagają dobrego rozumienia zaburzeń językowych, np. afazji. Dlatego też poszerzyłam swoją wiedzę w tym zakresie na szkoleniach prowadzonych przez Panią prof. Jolantę Panasiuk – wybitnego neurologopedę klinicznego.